
Pfff ken je dat? Veel tijd om dingen te doen en dan niet in beweging kunnen komen? Van allerlei dingen doen voor mijn bedrijf, tot eindelijk eens beginnen aan die stapel boeken naast mijn bed tot huishoudelijke klusjes die maar blijven liggen. In mijn hoofd kan ik prima bedenken dat het gewoon even niet lukt en dat ik best even een stapje terug mag doen. Maar in plaats daarvan ben ik de hele dag aan het denken over alles wat ik moet doen (doe nou gewoon even die was, scan dat bonnetje, maak een nieuwe post, ruim de was op, ga je verdiepen in financiële administratie, volg die webinar etc), gun ik mezelf dus geen rust én heb allerlei negatieve gedachtes over mezelf: ‘Stop er maar gewoon mee, het gaat toch mislukken.’ ‘Je kan het niet’ ‘Je bent zwak/lui/… en iedereen zal dat zien’ etc.
Ik heb inmiddels geleerd dat deze gedachtes en het negatieve gevoel binnen enkele uren tot dagen weer verdwijnen en dit wetende zorgt ervoor dat ik er niet in blijf hangen. Maar afgelopen nacht kreeg ik er even een ander bewustwordingslaagje bij. Ongeveer iedereen om me heen is de afgelopen dagen ziek geweest. Als iemand dan aan mij vraagt of ik me niet ziek voel, is mijn standaard reactie: ‘Nee, natuurlijk niet.’ (Totdat ik ook ziek wordt uiteraard maar blijkbaar moet ik even stoer doen ofzo?) Afgelopen nacht was ik toch ook niet helemaal lekker, rillerig/hoofdpijn. Hmm was de reden dat ik niet als een malle in beweging kwam dan niet gewoon omdat mijn lichaam niet op volle kracht draaide? Maar vooral: elke keer als ik mij fysiek (om wat voor reden dan ook) minder voelde, kreeg ik dit soort gedachtes kado!
Steeds meer en meer kom ik erachter hoe lichaam en geest met elkaar verbonden zijn. Daarbij, naast dat je brein een geheugen heeft, heeft je lichaam dat ook. Eerdere ervaringen worden op celniveau in je lichaam opgeslagen. Hierdoor komt het dat ik heb geleerd dat ik sterk ben en best even rust mag nemen (Ik ben het waard!), maar als het geheugen in mijn lijf iets anders roept, ik daar toch niet aan toe kan geven. Hoe en wanneer het precies ontstaan is doet er niet zoveel toe. Wetende dat mijn lijf een geheugen heeft wat iets met ‘Ik mag niet zwak zijn te maken heeft’ en wetende dat het niet van nu is, geeft al ruimte. Wat voor effect deze ruimte zal hebben, dat zal ik de komende tijd gaan ervaren. Voor nu: wordt vervolgd!